Mühendis adaylarının mesleki becerilerini kazanmaları için gereken deneyimi yaşadıkları ilk ortamlar fakültelerdir. Mühendis yetiştiren fakültelere 2009 yılında genel mühendislik fakültelerine teknoloji fakülteleri de dahil olmuştur. Teknoloji fakültelerinden mezun öğrencilere de mühendislik fakültelerinde olduğu gibi mühendislik unvanı verilmekte ve yetki açısından aralarında hiçbir fark bulunmamaktadır. Teknoloji fakültelerini mühendislik fakültelerinden ayıran en önemli özelliği, eğitimde pratiğe daha fazla önem verilmesidir denilebilir. Teknoloji fakültelerinin son sınıfındaki 7. yarılın tamamen staj eğitimine ayrılması pratiğe verilen önemin somut bir göstergesidir. Son sınıfta verilen bir dönemlik staj eğitimi mühendis adayı öğrencileri için öğrendikleri teorik bilgileri pratiğe aktarmada çok önemli bir fırsattır. Staj eğitiminde bir nevi iş hayatına adım atan öğrenciler mezun olduklarında pratik bilgilerini geliştirdiklerinden ve sanayideki iş ortamını önceden gördüklerinden dolayı işe girerken ve başladıkları işe adapte olma konusunda çok fazla sıkıntı çekmeyeceklerdir. Günümüzde mühendis çalıştıran kuruluşlar kendileri tarafından öğretilmesi gerekli olan bilgilerin fakültelerde öğretilmesini istemektedirler. Fakültelerde her türlü bilginin öğretilmesi mümkün olamayacağından teknoloji fakültelerindeki bir dönemlik staj eğitimi bu ihtiyacı da karşılamış olacaktır. Firmalar bu sayede kendileri için gerekli olan bilgileri öğretebilecek, istedikleri gibi işgücü direk oluşturmuş olacaktırlar ve bu sayede mühendis adayı mezun olduktan sonraki iş hayatına hazırlanmış olacaktır (Gençoğlu 1999). Bir işin yapılabilmesi için önce fikir yürütülür, zihinde planlanır, kağıtlara dökülür hesaplamalar yapıldıktan sonra proje ortaya çıkarılmış olur. Tamamen işin teorisi olan bu kısımdaki hatalar, iş pratiğe döküldükten sonra ortaya çıkabilir. Teoride herşey doğru gözükse de pratikte bazı problemler çıkabilir. Teoride düşünülüp planlananları pratikte uygulamak oldukça önemlidir. Ortaya çıkabilecek bütün değişkenler akla gelemeyeceğinden ya da hesaplanamayacağından bu tür teori problemleri meydana gelebilir. O yüzden bir işi yaparken sadece işin teorisini bilmek yetmez. Önemli olan teori ile pratiği birleştirebilmek, sonradan çıkabilecek problemleri sezmek, tespit etmek ve çözebilmektir.